بگو به میهن که خون " بیژن " ستاره گشت و از آن چه سان شراره دمید



در روز 31 فروردين سال 1354 ، مزدوران ساواک به دستور محمد رضا شاه ، 7 فدائی خلق و 2 مجاهد خلق را ناجوانمردانه و از پشت ، در تپه های اوين به رگبار گلوله بستند. رفقای فدائی بيژن جزنی ، حسن ضيا ظريفی ،عباس سورکی ، مشغوف{سعيد } کلانتری ،محمد چوپان زاده ،عزيز سرمدی، احمد جليل افشار و مجاهدان خلق کاظم ذوالانوار و مصطفی خوشدل که در بيدادگاههای نظامی شاه به زندانهای طويل المدت محکوم شده بودندو در حال گذراندن دوران زندانی خود بودند در اين جنايت بزرگ رژيم شاه به شهادت رسيدند. يادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد .
نزیدک به 30 سال پس از این جنایت بزرگ رژیم مستبد شاه " جنبش چپ "ایران هنوز تاوان این ضایعه رو پس میده. عوامل شاه با تیرباران و زندانی کردن تئوریسین گروههای انقلابی و فعالین جنبش چپ راه رو برای اشاعه فرهنگ خرافی آخوندیسم باز کردند.و حقا که ادامه دهندگان راه شاه ، یعنی حکومت جمهوری اسلامی { که در ظاهر تفاوتهای فاحشی دارندو در بنیان بسیار شبیه } برای کامل کردن جنایات شاهنشاه !!! از همون اوایل بهار آزادی در سال 58 شروع به شکار انقلابیون کردند. اعدام بیش از 150 هزار زندانی سیاسی در ایران ، ماهیت دیکتاتوری رژیم ملاها رو نشون میده.هنوز هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی در زندانهای جمهوری اسلامی هستند و عده ای با شعارهای " اصلاح طلبانه " !!! قصد دارند که به دیکتاتورهای اسلامی " راه و روش متمدن " بودن رو بیاموزند؟ چه تناقصی ؟ تا حالا کی و کجا " مار افعی ، کبوتر سفید صلح زائیده " ؟


به سرنگونی شب کنون نگر همه جا ، ز خشم و کینه خلق ، شراره گشته به پا ...